কবিতাঃঃ যন্ত্রনাৰ মেলাঃঃ ৰেছমিনা ছুলতানা, অধ্যপিকা চুনাৰী মহাবিদ্যালয়

 কবিতাঃঃ যন্ত্রনাৰ মেলাঃঃ

ৰেছমিনা ছুলতানা, অধ্যপিকা চুনাৰী মহাবিদ্যালয়

জীৱন সূতিৰ নূন্যতম হিচাপত থমকি ৰলো-

অনুভৱৰ নিমিলা অংকৰ-

সৰল সমিধান বিচাৰি |

জীৱনে বাৰু কি কয় ?

সৃষ্টিৰ যন্ত্রনাত উম্মাদ হৈ উঠে-

কেতিয়াবা হতাশ কোলাহলত বিলীন হয় |

স্মৃতিৰ স্বৰলিপিত প্ৰমাণিত হয়

যে হৃদয়ৰ ফলকটো স্বচ্চ নাচিল |

উৱলি গৈছে অংকৰ সমীকৰণ 

উগলি পৰিব মূল শিপা

নিশ্চল হব জীৱনৰ সূতি |

ভয় আৰু অনিশ্চয়তাই কেতিয়াবা মেৰি

পেলায় যদি সজি উঠে

মানৱতাৰ অন্যান্য সম্ভবনাৰ বীজ |

কত নো গজালি মেলিব,

ভৰিৰ গছকত যেন তেতিয়াই

গছকি পেলাব

উঃ কি যে যন্ত্রনাৰ মেলা ||